سفيران چهار گانه (خاص) - علي بن محمد سَمري

وي پس از درگذشت حسين بن روح به مقام سفارت رسيد و مدت سه سال عهده‌دار اين جايگاه بود.
سمري از خانداني ديندار و شيعه بود كه در خدمتگزاري به «سازمان اماميه» شهرت فراواني داشت. همين اصالت خانوادگي او، باعث شد در امر سفارت، با مخالفت چنداني روبه‌رو نشود.1
سمري، فرصت زيادي براي فعاليت نداشت؛ به همين دليل، مانند نايب‌هاي پيش از خود، نتوانست فعاليت‏هاي گسترده‏اي انجام داده، تغييرات قابل ملاحظه‏اي در روابط خود و وكلا پديد آورد؛ ليكن اعتقاد شيعيان به بزرگواري و مورد اطمينان بودن او، مثل ساير نايبان بود و وي مورد پذيرش عموم شيعيان قرار گرفت.2
شش روز پيش از رحلت او، توقيعي از سوي امام دوازدهم به دستش رسيد که مرگ وي را پيشگويي و زمان مرگ را نيز تعيين كرده بود. متن اين توقيع شريف، نمايانگر پايان غيبت صغرا و نيابت خاص و آغاز غيبت كبرا و نيابت عام است.3
وفات علي بن محمد در سال 329ق رخ داد و قبر او در بغداد است.

پي نوشت ها:

1. الهامی، داود, آخرين اميد، ص 109.
2. شيخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص 517.
3. همان، ص 516.